De val van het kabinet-Schoof, na het vertrek van de PVV, zorgt voor opluchting in de gemeenteraad in Amsterdam – maar ook voor woede, frustratie en strijdlust. Want deze regering, gedragen door PVV, VVD, NSC en BBB, stond voor een kabinet van normalisering van racisme, vreemdelingenhaat en uitsluiting.
“Het kabinet-Discriminatie is gevallen,” zegt DENK-fractievoorzitter Sheher Khan. “Maar dat had een jaar geleden al moeten gebeuren. Dit was een regering die structureel racisme bevorderde en verdeeldheid organiseerde.”
Opnieuw wordt duidelijk hoe gevaarlijk het is als haatpolitiek ruimte krijgt aan de formatietafel. En opnieuw komt het besef: het gevecht tegen racisme begint niet bij verkiezingen – het begint op straat, in buurten, in solidariteit met elkaar.
Een jaar van schade en verdeeldheid
Vanaf dag één was dit kabinet een aanval op mensenrechten. De PVV kreeg regeringsmacht zonder verantwoordelijkheid, en rechtse partijen als VVD en NSC tekenden ervoor.
“Regeren met Wilders was altijd al een fout,” stelt Nilab Ahmadi van De Vonk.
“Anti-asielpolitiek als basis voor beleid bewijst alles te doen behalve te werken.”
De uitsluiting werd beleid. Mensen zonder papieren, moslims, vluchtelingen en mensen van kleur zagen hun bestaansrecht opnieuw ter discussie gesteld – niet door rechtsextremisten aan de zijlijn, maar door bewindslieden.
Dit was geen normale regering – dit was extreemrechts aan de macht
Vanuit de Amsterdamse raad klinkt woede over de schade die het kabinet heeft aangericht. Marjolein Moorman (PvdA) spreekt van “een gotspe”. Zita Pels (GroenLinks) noemt het “een verlossing” dat extreemrechts nu weg is. Sofyan Mbarki benadrukt:
“De agenda van vreemdelingenhaat en uitsluiting is nog niet weg. Maar nu is er een kans om te kiezen voor verbinding.”
De vraag is: wie durft het roer écht om te gooien? Want zolang partijen blijven flirten met Wilders en zijn gedachtegoed, blijven de mensen die hij viseert onveilig.
Burgemeester Femke Halsema vatte het treffend samen:
“De partijen in dit kabinet waren vooral bezig met zichzelf en politiek conflict – niet met de echte problemen van mensen.”
En die echte problemen zijn urgent in een land dat steeds verder uiteenvalt als verdeeldheid en haat de boventoon voert. De val van dit kabinet is een kans – maar géén overwinning. Niet zolang institutioneel racisme, discriminatie en vreemdelingenhaat als ‘standpunten’ worden gezien.
Carla Kabamba: “De val van dit kabinet laat zien hoe fragiel samenwerking wordt als extreemrechtse retoriek de toon zet.”