De oorlog in Gaza raakt veel Nederlanders met een migratieachtergrond. Drie van hen – Razan Hassan, Abdou Menebhi en Nour Wiersum – vertellen in Dagblad Trouw waarom.
Abdou Menebhi van stichting Emcemo (uit artikel):
“Er zijn al meer dan 20.000 doden gevallen. We vinden mensenrechten toch belangrijk in Nederland? Waarom niet als het gaat over Palestijnen?”
“Hoe het gaat?” Een zucht. “Mijn werkelijkheid is totaal veranderd sinds 7 oktober”, zegt Abdou Menebhi. Hij was altijd een optimist, vertelt hij. “Ik praat jarenlang over solidariteit en binding tussen alle bewoners.” Nu vraagt hij zich af: “Heeft het nog zin, al dat praten?” Hij zit achter zijn bureau in het kantoor van Emcemo in hartje Amsterdam. Achter hem hangen ingelijste foto’s van activisten. Daartussen een certificaat van Abdou Menebhi’s olijfboom, die hij via stichting Plant een Olijfboom liet planten op de Westoever.
Abdou organiseert al meer dan vijftig jaar demonstraties en petities tegen racisme en islamofobie, of voor mensenrechten in zijn geboorteland Marokko. Hij is actief in de Alliantie Samen tegen Racimse. “Activisme houdt je jong” grapt Abdou. Hij is 72 jaar en lijkt zeker 10 jaar jonger. Hij is een niet-praktiserende moslim, zijn vrouw een Engelse jood.
Hij is geschokt door de schending van mensenrechten in Gaza, waar meer dan 20.000 doden zijn gevallen, en is teleurgesteld door de zwakke reacties van politici en de media in Nederland, vooral van linkse partijen. Hij organiseert demonstraties voor Gaza, maar heeft geen interesse meer in gesprekken met degenen die de Israëlische regering steunen.
“Veel Arabische landen zijn dictaturen waar mensen worstelen met vrijheid. Het Palestijns verzet was altijd symbool voor ‘vrijheid voor het volk’. Daar hoorden we als kind al over. We hebben een speciale relatie met Palestijnen.”
Hij maakt zich zorgen over de toenemende islamofobie in Nederland, waar moslims vaak worden uitgescholden en geconfronteerd worden met haatmails en fysieke bedreigingen. Abdou’s activisme heeft hem jong gehouden grapt hij, maar nu is hij moe en ontmoedigd, omdat hij ziet dat slachtoffers van islamofobie in Nederland niet serieus genomen worden, terwijl er wel veel aandacht is voor antisemitisme. Deze dubbele standaard creëert volgens hem een gevoel van vervreemding onder moslims in Nederland.